Bij mijn vorige werkgever werd ik boventallig verklaard en was ik op zoek naar een nieuwe baan. Net zoals voor de kandidaten die ik begeleid, was dat ook voor mij een spannende tijd, wat gaat de toekomst brengen. Ik zag het ook als een kans omdat mijn functie door een organisatieverandering was uitgehold.
Mijn aanpak was practise what you preach: “Wat vertel ik mijn kandidaten altijd, ga je netwerk in kaart brengen en ga bellen.”
Ik heb een lijstje gemaakt van potentiële werkgevers die mij aanspraken. Ook ben ik via LinkedIn gaan onderzoeken waar mijn contacten werken en met wie ik contact wilde opnemen.
Omdat ik het geven van trainingen, naast het begeleiden van kandidaten, leuk vond in mijn vorige werk, ben ik gaan onderzoeken of ik hier mijn volledige werk van wilde maken. Voor mij werd toen duidelijk dat ik nog steeds een baan wilde in de arbeidsbemiddeling (re-integratie-, outplacement en loopbaanbegeleiding). Een functie die het meest bij mij past en mij veel energie geeft.
Het is fijn en bevestigend te ervaren dat het netwerken daadwerkelijk ook werkt! Want zo ben ik in contact gekomen met mijn oud-collega Mirjam Ton, regiomanager Zuidoost Nederland bij Staatvandienst.
Wat mij direct aansprak aan de functie van loopbaanconsultant bij Staatvandienst was de diversiteit van de rol en de persoonlijke aanpak. Je hebt contact met zowel de kandidaat als werkgever (vaak ook opdrachtgever) en voert de gesprekken face-to-face, telefonisch en, door corona, nu ook online.
Ook het idee dat ‘locals voor locals’ werken vond ik een mooie gedachte. Dat betekent dat wij als loopbaancoaches wonen in de regio waar wij ook werken. En daarbij zorgt die regionale aanpak ervoor dat kandidaten ook begeleid worden op een vestiging waar zij werken of wonen. Daardoor weet je als consultant goed wat er speelt op de lokale arbeidsmarkt en heb je een netwerk opgebouwd van mensen en bedrijven in de betreffende regio. Voor mij was ook een pre dat Staatvandienst een academie heeft waar je, naast een inwerkprogramma voor nieuwe collega’s, je ook kunt inschrijven voor trainingen om jezelf continu te kunnen blijven ontwikkelen. Daardoor is er veel kennis in huis.
Natuurlijk vertelde Mirjam ook over de leuke personeelsfeestjes bij Staatvandienst. Want als er iets te vieren valt, dan wordt dat ook gevierd! Ik kijk nog met plezier terug op het zomerfeest een paar jaar terug, voor corona, dat we met lelijke eendjes een tour maakten in het midden van het land. Hilarisch was dat. En toen ik in 2019 daadwerkelijk aan de slag ging viel het warme bad waarin ik terecht kwam mij direct op. Kortom, een goede keuze destijds.
Het is een hele mooie regio met bedrijven in heel veel verschillende sectoren en veel werkgelegenheid. Onze kandidaten komen uit heel verschillende branches en zijn ook heel divers qua achtergrond en opleidingsniveau.
Als ik een top 4 mag noemen van sectoren waar ik nu de meeste werkgelegenheid zie, is dat in de:
We zien dat nu de vraag naar mensen in de logistiek hoger is dan het aanbod. En net als in de rest van Nederland dat bepaalde branches last of last hebben gehad van de coronacrisis.
Om ons netwerk op peil te houden heb ik met mijn collega’s regelmatig contact met werkgevers in deze regio. Ook blijven we op de hoogte wat er speelt in de markt, waar werkgevers behoefte aan hebben, waar kansen voor onze kandidaten liggen. Niet alleen op een baan maar ook werkervaringsplekken. Via een werkervaringsplek heeft een kandidaat de kans om werkervaring op te doen en het draagt bij aan de persoonlijke ontwikkeling. Heel belangrijk.
En dat in ons vak netwerken belangrijk is blijkt merken we ook aan ons plaatsingspercentage van kandidaten die wij begeleid hebben naar werk. Dat is hoog, bijna 70%van de mensen heeft na een traject een nieuwe baan. Binnen ons team hebben we regelmatig plaatsingsoverleg om zo gebruik te maken van elkaars kennis en netwerk voor onze kandidaten.
We helpen onze kandidaten in omscholingstrajecten naar werk in sectoren waar de vraag hoog is in de markt. Vorig jaar bijvoorbeeld heb ik nog een kandidaat begeleid die haar baan in de media verloor en nu als zijinstromer in het onderwijs werkt. Zo mooi om te zien dat iemand weer helemaal thuis is in een nieuwe baan! Daar doen we het voor.
Vorig jaar had ik een jongen in begeleiding met burn-outklachten. Na de eerste afspraak heb ik hem gevraagd of hij bepaalde opdrachten wilde maken die we de volgende keer dat we elkaar zagen zouden bespreken. Echter tussen de twee afspraken stuurde hij mij geen terugkoppeling op de opdrachten en bij de volgende afspraak gaf hij toe dat hij druk was geweest met andere dingen. Hij had de opdrachten niet gedaan. Dan confronteer ik hem daar toch mee en maak het bespreekbaar.
“Waarom kies je er dan voor om dat andere wel te doen en niet de focus te leggen op de opdrachten. En mij daarover ook niet informeert.” Dat kan best hard overkomen en dat besef ik mij ook. Natuurlijk vraag ik dan ook wat iemand nodig heeft om dit een volgende keer anders te doen. Hoe ik kan helpen daarbij. Een kandidaat is namelijk zelf verantwoordelijk om samen met mij een succes van het traject te maken.
Ik ben van mening dat die duidelijkheid mensen juist in beweging brengt.
Een andere keer had iemand geen mailadres en vroeg de kandidaat mij om het mailadres aan te maken. Dan stuur ik aan op zelfredzaamheid en geef ik uitleg hoe iemand dat zelf kan doen en wat het hem uiteindelijk oplevert. Namelijk een inlog via ons online portaal waarin wij konden beeldbellen en online testen kon maken. Anders was dat niet mogelijk geweest.
Dat zijn er veel, waarvan de volgende in het bijzonder:
Begin dit jaar kreeg ik een kandidaat voor een re-integratietraject 2e spoor die bij een ander bureau een loonsanctie had gekregen vanwege het niet nakomen van verplichtingen. Ik heb contact opgenomen met de bedrijfsarts om eerst naar zijn visie te vragen. Zo zijn we met kandidaat, werkgever en de bedrijfsarts om de tafel gaan zitten. Door goed te luisteren naar de behoeften van de kandidaat én in gesprek te gaan met de bedrijfsarts en de werkgever zijn we tot een oplossing gekomen. Het traject is omgezet naar een outplacement traject. De kandidaat met een ICT achtergrond begeleid ik nu als zij-instromer naar het onderwijs als TOA. Hij is gestart met een opleiding en heeft een werkervaringsplek (WEP) gevonden.
Alle betrokken partijen, kandidaat en werkgever, waren na afloop heel blij dat we het traject weer vlot hebben getrokken. Dat geeft mij energie dat ik de processen begrijp om te onderzoeken waar ik kan en mag ingrijpen om tot een oplossing te komen. Dat een kandidaat weer energie heeft om verder te gaan.
In het voorjaar kreeg ik nog een WhatsAppberichtje van deze kandidaat met de volgende tekst:
“Het meelopen op school geeft mij enorm veel energie en heb mijn eigenwaarde weer terug gevonden. Ik krijg nu zoveel waardering. Ook van de leerlingen.
Dit is het leven dat ik omarm en mijn vrouw en vrienden hebben de oude ‘ik’ weer terug, zijn hun uitspraken.”
Zo fijn om te horen!
Dat heeft wel met zingeving te maken. Het ondersteunen van een kandidaat in de stappen van afhankelijkheid naar zelfredzaamheid om die baan te bemachtigen.
Mensen die met de hakken in het zand staan en stappen vooruit maken, die dat zelf niet opmerken laten zien wat voor vooruitgang ze hebben geboekt.
Als ik het zelfvertrouwen van mensen weer zie groeien. Dat vind ik zo mooi als dat lukt!