Vandaag in gesprek met Jerom Groot Koerkamp, HR-medewerker voor onze Holding (Staatvandienst, Omzien en Moedigh). Jerom begon in januari 2022 als medewerker Shared Service Center en maakte na een jaar de overstap naar HR op ons hoofdkantoor in Deventer.
Zijn ouders hebben hem bijgebracht dat niets vanzelf komt – als je iets wilt bereiken, moet je ervoor knokken. Deze instelling heeft hem geholpen tijdens zijn schooltijd en nu ook tijdens zijn carrière.
Jerom groeide op in Deventer. Zijn ouders komen van oorsprong uit een ambachtenfamilie; zijn vader uit een boerenfamilie en zijn moeder was dochter van een klokkenmaker. Hard werken is beiden met de paplepel ingegoten.
Dat is één van de dingen die ik van mijn ouders heb meegekregen, het doorzettingsvermogen.
“Als je iets wilt bereiken in het leven moet je er hard voor werken, niks komt je aanwaaien. Gebeurt dat een keer wel is het mazzel, maar dat wil niet zeggen dat het een volgende keer weer gebeurt.” Deze houding heeft mij echt geholpen in mijn schoolperiode. Uit de cito-uitslag kwam Basis kader, maar tijdens de schooltijd zagen mijn docenten in dat ik theoretisch kader aankon. Aansluitend ben ik mbo-niveau 3, 4 gaan doen en uiteindelijk doorgestroomd naar het hbo HR Management, richting Human Talentmanagement.
Ik vind het jammer als ouders zo gericht zijn op een zo hoog mogelijk schooladvies voor hun kinderen. Je bent nog in ontwikkeling, bij de één begint dit vroeg, bij de ander pas later. Sommigen weten direct wat zij willen gaan doen, anderen doen daar wat langer over.
Het advies dat ik kreeg was de weg die ik moest volgen. Ik heb daar ook een hele leuke tijd gehad. Er zijn meerdere leerlingen die met kader uiteindelijk hbo zijn gaan doen. Het tegenovergestelde ken ik ook, mensen die hbo zijn gaan doen, maar halverwege zijn uitgestroomd.
Vele wegen leiden naar de arbeidsmarkt, of de baan die je graag wilt. Je moet zelf je weg vinden en ervoor knokken.
Het hbo wilde ik zelf heel graag. Tijdens mijn stage voor de mbo-opleiding filiaalmanager merkte ik dat dit toch niet de rol was die bij mij paste. Ik heb een beroepenoriëntatie gedaan en daar kwam de functie van decaan uit. Dat betekende dat ik weer de studieboeken in moest voor een hbo-studie.
Een pittige tijd, ik moest er hard voor werken. Mijn medestudenten hebben mij erdoorheen gesleept en natuurlijk ook het einddoel dat ik voor ogen had. Ik heb ervoor geknokt en het is gelukt!
In 4 jaar tijd heb ik mijn diploma HR Management | Human Talentmanagement gehaald.
Daarna heb ik stages gelopen in het onderwijs, meegekeken op verschillende scholen. Alleen wilde ik mij zo breed mogelijk oriënteren in het HR-vak. Mijn eerste baan was uiteindelijk intercedent. Na twee jaar was ik senior intercedent en zocht ik een nieuwe uitdaging, ik maakte de overstap naar HR-adviseur bij een andere organisatie.
Tijdens mijn opleiding HRM had ik de kans om een kijkje in de keuken te nemen bij Staatvandienst. Deze dag werd ik gelijk enthousiast van hun verhaal, het mooier maken van levens en loopbanen. Dat is blijven hangen.
Op het moment dat er een vacature was bij het Shared Service Center heb ik contact opgenomen met een mede-studente die er al werkte voor wat meer achtergrondinformatie. Ook kende ik onze huidige relatiemanager Roxan, die van Verkoop Binnendienst doorgegroeid is. Daardoor wist ik dat het een fijn bedrijf was en er mogelijkheden waren voor doorgroei.
En dit bleek al na een jaar. De functie van HR-medewerker kwam vrij, de afdeling waar ik heel graag wilde werken. In deze functie kan ik mij vastbijten in verschillende HR-thema’s die nog meer vormgegeven kunnen worden. De taken zijn gericht op de ontwikkeling en projecten binnen HR. Daarnaast is er ruimte om werkzaamheden op te pakken waarin ik mijzelf in wil ontwikkelen. Dat is precies wat ik wil.
Lastige vraag, want elke dag is anders, maar voor mij is dat wel een dag dat de collega’s uit het team aanwezig zijn op kantoor. De dag dat je met elkaar kun sparren en samenwerken. Sfeer is belangrijk voor mij. Gelukkig is dat het grootste deel van de week.
Qua inhoud van het werk is het de dag dat ik aan de slag kan met één van mijn projecten, stappen kan zetten in het project en het vorm krijgt. Ook de taken die horen bij de rol van vraagbaak voor collega’s in het land vind ik erg leuk. En als de dag dan nog afgesloten wordt met een borrel met de andere collega’s binnen het hoofdkantoor, dan is het helemaal goed.
Een tikkeltje eigenwijs, een beetje eigengereid, maar heel geïnteresseerd in de ander, bevlogen, gericht op de toekomst, open cultuur, nuchter en sociaal. Binnen onze organisatie staat de deur altijd open, het maakt niet uit wat voor functie je hebt. Heb je een andere mening dan is er altijd een gesprek; het wordt geen wedstrijd wie er gelijk heeft. Er is ruimte voor een mooie discussie.
Johan Hofstede, directeur van de Holding, loopt altijd fluitend door het pand en doet iedere ochtend een rondje langs de aanwezige collega’s. Dan vraagt hij op de verschillende afdelingen of er nog wat gebeurt is, nog wat te melden, enzovoort. Dit kenmerkt onze organisatie.
Voor mij is dat als ik voldoende uitdaging heb in de taken die ik doe. Dat ik collega’s kan helpen met antwoorden op hun vragen of als ik projecten oplever waarvan collega’s in de praktijk merken dat het ze helpt, dat het HR-proces makkelijker wordt gemaakt. Collega’s faciliteren zodat zij hun werk makkelijker kunnen doen.
Niet onbelangrijk is dat als ik een goede werk/privébalans heb en er ruimte en aandacht is voor privézaken. Dat merk ik duidelijk in de ontwikkelgesprekken en de bila’s. Daarin wordt aandacht besteed aan hoe het mij gaat. Dat draagt bij aan mijn werkgeluk. Ik kan nieuwe ideeën kwijt of als het minder gaat.
Een goed voorbeeld is mijn vorige functie. Tijdens mijn bila met mijn toenmalig leidinggevende heb ik aangegeven dat ik vastliep en te weinig uitdagende taken had. Ik kreeg extra taken om mijn werk leuker te maken. Dus het is belangrijk om stil te staan bij wat je doet en hoe het gaat. De openheid in deze gesprekken draagt daartoe bij. Je moet het zelf natuurlijk wel aangeven. Gelukkig kan dit bij ons, omdat we zo open zijn in de communicatie.