Collega aan het woord

Het omdenken van Mireille

Mireille startte in 2018 als loopbaanconsultant in de regio Utrecht. Zij bouwde de vestiging Tiel uit, maar stopte door een burn-out. In mei 2021 kwam ze weer in contact en begon ze aan een re-integratietraject via Staatvandienst. Inmiddels is zij weer terug en hoe! Ze begeleidt kandidaten en geeft trainingen in de Staatvandienst Academie. Tijd voor een gesprek.

Waarom heb je voor Staatvandienst gekozen?

Mijn loopbaan in de arbeidsbemiddeling begon ik bij USG Restart in Den Haag. Naast reguliere 2^e spoortrajecten begeleidde ik kandidaten in UWV Werkfittrajecten, deed ik outplacementtrajecten en gaf ik trainingen. Ik heb daar veel geleerd. Na ruim 4,5 jaar was ik toe aan iets anders en zocht ik ook iets dichterbij huis in de omgeving Utrecht. Via mijn netwerk ben ik bij Staatvandienst terecht gekomen. Zo hoorde ik dat men uitbreiding zocht voor het team in het Midden van het land. Tijdens mijn inwerkperiode voelde het direct als een warm bad, heel persoonlijk. De vrijheid in het vormgeven van de trajecten en het meedenken over de aanpak sprak mij erg aan.

Welke kwaliteiten zet je in?

Het goed luisteren naar een kandidaat, het doorvragen en geen aannames doen. Met het vermijden van aannames, bedoel ik dat ik echt check bij een kandidaat of wat ik denk dat ik hoor daadwerkelijk klopt. Heb ik het goed gehoord? De kans bestaat namelijk dat, als je meerdere trajecten doet, je vergelijkingen maakt. Vanuit mijn nieuwsgierigheid vraag ik veel aan mensen, ben ik benieuwd naar wat ze beweegt. Daarbij is vertrouwen het sleutelwoord; alles wat iemand kwijt wil, moet besproken kunnen worden. Dus als ik contact heb gehad met een werkgever van een kandidaat dan bespreek ik dat, ook al is de relatie tussen die twee minder goed. Een vertrouwensband is belangrijk.

Ook het ‘omdenken’ zet ik in een traject graag in. Iemand laten zien wat zijn of haar mogelijkheden zijn, dus focussen op kwaliteiten en motiveren. Vaak kijkt iemand naar wat er niet kan. Dat is logisch. Maar door liefdevol te confronteren, te spiegelen en aan te geven wat de consequenties zijn van iemands gedrag,  probeer ik de regie weer terug te geven over iemands werkende leven.

Meeste energie als het kwartje valt

Zodra ik merk dat een kandidaat niet meer het gevoel heeft ‘het is mij overkomen’, maar zelf aan de knoppen kan draaien en ervaren dat het werkt. Dat het kwartje valt en iemand weer een positief beeld heeft naar de toekomst. Dat hoeft niet altijd in werk te zijn. Als de beperkingen te groot zijn en daardoor betaald werk niet mogelijk is, dan krijg ik ook energie als iemand nog wel vrijwilligerswerk kan doen. Het gevoel een steentje bij te kunnen dragen aan de maatschappij. Vaak merk je dat in het taalgebruik van een kandidaat, dat is actiever. Of een gezichtsuitdrukking, dat je weer een twinkeling in de ogen ziet. Het zijn soms kleine stapjes die daarvoor zorgen.

Ervaar ik nog weerstand dan probeer ik mee te bewegen om te achterhalen waar dit vandaan komt. Mensen voelen zich dan meer gehoord. Vragen wat niet nog niet lukt, wat erachter zit. Zo werk ik aan het weer in beweging brengen van een kandidaat.

Als iemand echt in de actiemodus komt en een baan vindt, dan is mijn dag goed! Vooral bij de trajecten waarbij je het in eerste instantie niet had verwacht.

Mijn ideale werkdag

Voor mij is dat als ik thuis opstart met de eerste gesprekken met kandidaten, opdrachtgevers of collega’s. Juist de afwisseling van op kantoor en thuiswerken is voor mij ideaal. Onze regio is de afgelopen tijd gegroeid. Door de komst van nieuwe collega’s, de samenvoeging van de regio’s Utrecht en Amsterdam tot regio Middenwest en het thuiswerken door de coronacrisis, betekent dat ik nog steeds collega’s leer kennen. Dat is leuk.
Mijn dag is helemaal geslaagd als ik die dag ook nog een training kan geven voor onze Staatvandienst Academie. Dit jaar geef ik bijvoorbeeld de trainingen Empowerment en Actief solliciteren aan collega’s. Met name de groepstrainingen zijn leuk, omdat mensen elkaar kunnen aanvullen, corrigeren of feedback geven.

Bij onze functie horen ook administratieve taken. Deze wissel ik juist af met gesprekken voeren. Een hele dag alleen maar administratie is niets voor mij.

Die burn-out zag ik niet aankomen

Nu, terugkijkend op de periode voordat ik ziek werd, weet ik nog dat ik mij op het werk stortte. Ik had die drive van mezelf, ik moest vooruit, bezig blijven en maar doorgaan. Dan komt het moment dat je toch fouten gaat maken. Heel confronterend dat het niet meer gaat, het licht ging uit. Ik kon niet meer, het voelde heel verlammend.
Met hulp heb ik geleerd om weer rust te vinden. Door Covid viel alles stil. Misschien gek om te zeggen, maar voor mij was dat een voordeel; het ‘nee’ zeggen tegen dingen ging automatisch door de opgelegde maatregelen. Om het denken uit te zetten heb ik heel veel gewandeld. Lezen lukte niet en ik heb geen computer aangeraakt. Het is heel raar om te ervaren wat een burn-out met je doet.
Ik heb altijd contact gehouden met Staatvandienst. Dat was heel prettig. Daardoor was het eerste contact bij terugkeer niet zo moeilijk. Starten met veel lezen van achter een scherm was best een klus. Gaandeweg groei je er ook weer in en gaat het makkelijker. De stap naar mijn eigen werk was groter. Ik voelde mij onzeker en dacht dat ik niets meer wist. Dat viel gelukkig mee; ik wist eigenlijk nog heel veel! 😊

‘Het lukt niet’ begrijp ik beter

Door mijn eigen ervaring met een burn-out heb ik nu meer begrip en snap ik echt wat mensen bedoelen met ‘het lukt niet’. Ook de schaamte om dat toe te geven. Ik weet hoe het voelt en kan echt uit mijzelf aangeven dat het niet nodig is, je kunt het overwinnen. Dat de angst om opnieuw te falen erbij hoort, maar dat je kunt leren om beter voor jezelf te zorgen.
Dat je van zo’n zware periode leert om te voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Je kunt leren om rust te nemen en van daaruit weer wat actie te ondernemen om uiteindelijk de werkplek te vinden waar je goed op je plek zit.

Als mensen zich voor hun burn-out schamen geef ik aan dat ze ziek zijn geweest, ze zijn zichzelf voorbij gelopen. Of je nu je been breekt of je bent jezelf voorbij gelopen, het resultaat is hetzelfde; je kunt even niets. Zie het als bagage naar de toekomst, je kunt van deze periode leren.