Johan was ambulant werker in de crisis jeugdzorg. Na acht jaar werken in crisisgezinnen lukt het hem niet meer om zijn werk los te laten. Hij bleef maar ‘aan staan’ en kwam er ook na werktijd niet los van, met als gevolg dat Johan uiteindelijk uitviel met een fikse burn-out. Na ongeveer één jaar ziekteverzuim kwam hij via zijn werkgever met Staatvandienst in contact met als doel te onderzoeken welke mogelijkheden hij nog meer in werk had. Samen met loopbaanconsultant Anne-Marie van de vestiging in Alkmaar is hij aan de slag gegaan. En met succes!
Was de rol van Staatvandienst je direct duidelijk?
Ja, aan het begin van het traject kreeg ik helder uitgelegd wat ik kon verwachten. Dat was fijn. Ik zat namelijk vast in mijn ideeën dat niemand zit te wachten op iemand van 60 jaar die iets anders wil doen. Daaraan twijfelde ik sterk. Daarom zijn we vooral aan de slag gegaan om te onderzoeken waar mijn interesses liggen, wat mijn kwaliteiten en competenties zijn.
Terug naar mijn oude baan ging echt niet meer. Voordat ik ziek werd reed ik met trillende handen naar mijn werk. In de gezinnen zelf werkte ik op de automatische piloot, alsof ik een soort rol aan nam. Dat heb ik zo nog lang volgehouden. Op het werk dat ik deed ben ik nog steeds enorm trots, Het is zulk waardevol werk geweest en ik heb ook zoveel positieve feedback gehad. Ik kon alleen de zwaarte van het vak niet meer aan. Dat verschilde per gezin waar ik kwam; bij sommige gezinnen voelde ik mij veel beter dan in andere gezinnen.
Dacht je ooit waar ben ik aan begonnen?
In het eerste gesprek met Anne-Marie had ik direct een klik met haar. Ze legde op een goede manier uit wat haar rol was, wat het plan was en wat zij voor mij kon betekenen. Door corona waren alle gesprekken online, maar dat was zeker geen belemmering.
Op de momenten dat ik allerlei vragenlijsten moest invullen en testen moest maken bekroop mij wel het gevoel “Waar ben ik aan begonnen?” Ik ben geen mens van lijstjes, die zitten in mijn allergie. 😊 Door de burn-out had ik helemaal geen energie en werd de weerstand tegen dit onderdeel vergroot. Gelukkig heb ik een hele lieve vrouw die mij aanspoorde en aangaf dat ik deze nodig had om verder te komen. De testen zijn niet voor niets, zei ze dan. Dat nam ik van haar aan. Zij zat soms letterlijk naast me om mij erdoorheen te helpen.
En met succes. Want uit deze testen kwam onder andere naar voren waar mijn interesses lagen, ook interesses waarvan ik zelf dacht er niets mee te gaan doen. Juist dat inzicht heeft mij geholpen om met een andere bril naar mijn toekomst te kijken.
Aandacht voor netwerken heeft mij geholpen
Voor mij was de eyeopener dat Anne-Marie mij wees op mijn netwerk. Welke mensen uit mijn omgeving zouden iets voor mij kunnen betekenen? Netwerken stond nooit op mijn radar terwijl ik wel een makkelijke prater ben. En wat bleek, het gaf mij juist zoveel plezier. Netwerken met mensen uit mijn omgeving, oud-collega’s, mensen van het voetbal. Ik wist ongeveer wat hun werk inhield. Dus ik heb hun contactgegevens opgezocht en ben gewoon gaan bellen. Ik heb mijn verhaal gedaan, puur om te kijken wat er uit voortkwam.
Netwerken heeft niet gelijk de intentie om aan een nieuwe baan te komen. Het verkrijgen van inzichten, opdoen van contacten, ergens starten met vrijwilligerswerk zoals het helpen van mensen met de Nederlandse taal of in de kringloopwinkel. Er kwam van alles voorbij.
Tijdens een gesprek om te onderzoeken waar mijn kwaliteiten liggen, vertelde ik Anne-Marie over een moment dat ik met mijn vrouw op een terras in Amsterdam zat en met de ober in gesprek raakte. Op dat moment zei ik tegen mijn vrouw: dit werk zou ik ook wel willen doen. Zo kwam ik op het idee voor de sector toerisme en de horeca.
Welke onderdelen nog meer?
Wat ik knap vond was de manier waarop Anne-Marie online echt contact kon maken en we heel persoonlijke gesprekken konden voeren. Dat heeft ze heel goed gedaan, deze gaven mij veel energie. Vooral deze gesprekken gaven mij veel ondersteuning waarbij zij de uitslagen van de testen gebruikte als basis voor het gesprek.
Geen moment heb ik gedacht om te stoppen met het re-integratietraject. Alleen de gesprekken over het niet meer terug kunnen keren naar mijn oude werk, waren wel heel confronterend.
En ook de angst om lang ziek te blijven en in de WIA terecht te komen. Ik was een beetje aan het doemdenken. Anne-Marie heeft goed uitgelegd hoe de stappen eruit zien en kon mij geruststellen. Zij kon mij echt helpen omdat zij echt keek naar mij als persoon en mij kon doorgronden.
De toekomst zie ik zonnig tegemoet
Het klinkt misschien gek maar laatst zei iemand tegen mij dat zijn burn-out het beste was dat hem overkomen was. Dat gevoel heb ik ook, want ik ben nu op een heel ander pad in mijn loopbaan beland. Ik werk met vrolijke en blije mensen, het geeft mij veel meer rust. Ik was fysiek en mentaal uitgeput door mijn vorige werk. Mijn leeftijd speelde daarin ook een rol, want ik zag er tegenop om dit nog tot mijn pensioen te doen. Ik wilde werk doen waar ik energie van zou krijgen.
Ik pak dingen anders aan
Wat ik van deze periode geleerd heb is om bespreekbaar te maken wat mij bezighoudt. Ik ben van nature een binnenvetter. Nu uit ik mij veel meer en houd mezelf niet meer voor de gek. Natuurlijk moet ik mij zelf in de gaten houden om niet in mijn oude valkuil te stappen. Ik werk nu als gastheer in een hostel, groepsaccommodatie De Admiraal, in Den Helder. Daar komen mensen van allerlei pluimage: schoolklassen, offshore medewerkers, binnen- en buitenlandse toeristen, een heel breed publiek. Dat maakt het werk zo leuk. Door personeelsgebrek werk ik nu zes dagen in de week. Alleen geef ik nu wel aan wat gaat en wat niet. Straks ga ik drie weken met vakantie en kan ik mij weer opladen.
De toekomst zie ik zonnig en goed tegemoet. Ik ben benieuwd hoe het hostel erover drie jaar uitziet en hoop dat ik straks een meer regisserende rol kan spelen met wat extra personeel.
Tips voor mensen in een zelfde situatie?
Op de vraag wat Johan aan mensen mee zou willen geven die continu spanning voelen of dreigen in een burn-out terecht te komen geeft hij de volgende tips: :
- Spreek je uit, maak bespreekbaar wat je dwars zit en hoe jij je voelt.
- Probeer de dingen te doen waar je energie van krijgt en stop met wat energie lekt.
- Neem af en toe afstand om te kijken wat je doet en hoe je het doet.
Meer informatie
Meer informatie over wat een burn-out is, welke symptomen je kunt ervaren en wat je kunt doen om dit te voorkomen, vind je in het artikel op onze website met de titel: Burn-out, wat is dit nu precies?