Dankzij dit traject weer overtuigd van mijn kansen op de arbeidsmarkt
“Boventallig? Natuurlijk is het even slikken als het je overkomt. Ook ik heb momenten gehad waarbij ik dacht: komt het nog goed?”
Irene werkte ruim 30 jaar bij de NS in verschillende functies. Haar laatste functie was op de afdeling klantenservice in het team postroutering.
“Als ik nu terugkijk is het heel snel gegaan. In november startte ik met het begeleidingstraject en in januari was ik al volop aan het solliciteren. Mijn loopbaanconsultant bij Staatvandienst, Miranda, heeft echt gekeken wat ik nodig had en daar hebben we de aandacht aan gegeven.”
Ik ben redelijk van de zekerheid. Voor mij was deze basis bij de NS heel fijn. Het is een heel prettige werkgever en ik had niet gedacht dat ik ooit weg zou gaan. Gelukkig lag het niet aan mij persoonlijk maar was het een onderdeel van een reorganisatie. Op onze afdeling zagen we het aankomen, alleen hoopten we dat het niet zo’n vaart zou lopen. Ruim anderhalf jaar geleden startte binnen onze afdeling een project voor optimalisatie van de processen. Rond de zomer vorig jaar bleek dat ons werk zou komen te vervallen. Als je hoort dat je werk daadwerkelijk ophoudt, valt het toch rauw op je dak. Nu besef ik me dat ik mij er te lang aan heb vastgeklampt. De hoop neemt het dan over van de realiteit en je drukt het idee weg dat je werk ophoudt.
Op dat moment startte een periode van zes maanden premobiliteit. NS wil je tijdens je premobiliteit met diverse activiteiten helpen ander werk te vinden. Dat lukte helaas niet en daardoor werd ik boventallig. Vervolgens ga je met een nieuwe leidinggevende (een werkcoach) en met een loopbaanadviseur van een externe partij op zoek naar nieuw werk. NS is een bedrijf dat zaken goed regelt voor haar medewerkers.
Kende je de term boventalligheid?
Op het moment dat ik de term hoorde kende ik het niet. Ik schrok niet, want ik was erop voorbereid. Het verbaasde mij alleen dat het echt zover was. En dan komen de vragen: Hoe nu verder? Wat moet ik doen? Wat wordt er gedaan? Tijdens het intakegesprek met mijn werkcoach kreeg ik een toelichting op hoe het begeleidingstraject eruit zag. Zo hoorde ik dat de NS samenwerkt met Staatvandienst en kwam ik in contact met Miranda Piras, loopbaanconsultant bij Staatvandienst Enschede.
Stond je direct positief tegenover een van werk naar werktraject?
Zeker! Ik ben van mezelf positief ingesteld. Ik vind dat je van alle situaties in je leven en hoe je daarmee omgaat iets kunt leren. Ook van iedereen die je daarbij helpt en waarmee je praat. Ook al is het soms maar een kort gesprek, je kunt er toch iets positiefs uithalen. En dat had ik met dit traject ook.
Lang geleden ben ik er twee jaar uit geweest als gevolg van ziekte. Ik werd afgekeurd voor het onregelmatige werk dat ik toen deed. Dat betekende dat ik op zoek moest naar ander werk. Intern heb ik een re-integratietraject gevolgd. Daarbij gingen we aan de slag met de vragen: Wat kan ik, wat wil ik en hoe vind ik werk dat meer bij mij past? Via dit traject ben ik bij Klantenservice Postroutering terecht gekomen. Het was al lang geleden dat ik gesolliciteerd had. Mijn cv lag onder een laag stof. Ik laat de moed niet gauw zakken. Natuurlijk denk ik ook veel na, maar dat hou ik voor mezelf. Ik zit niet snel bij de pakken neer. Het was prettig om mijn ervaringen en gevoelens met Miranda te kunnen delen. Het voelde heel vertrouwd, veilig en ik ging aan de slag met online tools waar ik eerder niet van had gehoord.
Welke onderdelen zijn belangrijk voor je geweest?
De gesprekken waren heel prettig, heel open. Door deze gesprekken en de voorbeelden van situaties die ik noemde merkte Miranda scherp op dat ik toch aan de slag moest met een stukje rouwverwerking. Aan de buitenkant merkte je niets aan mij, maar juist door de voorbeelden die ik de gesprekken benoemde, haalde ze dat naar boven. Blijkbaar zat het verdriet er en moest ik dat een plek geven. Dat was ook het moment waarin ik besefte dat het verlies van werk in de top 3 van heftige gebeurtenissen op de 3e plaats staat, na verlies van een dierbare en verlies van gezondheid.
We zijn aan de slag gegaan met de rouwcurve van Kubler Ross. Daarin heb ik de verschillende fases van rouwverwerking doorgespit. Daar heb ik echt heel veel aan gehad!
Zelf dacht ik te oud te zijn om nog een baan te vinden en dat mensen die een stuk jonger waren veel meer kans hadden dan ik. Echter de werkgerelateerde persoonlijkheidstesten, het competentiespel, de loopbaanwaarden en de gesprekken met Miranda gaven mij meer zekerheid. Ik moest werken aan mijn overtuigingskracht. Een aantal punten uit de testen hebben we opgepakt om aan te werken.
Miranda was niet dwingend. Zij gaf aan dat met mijn instelling, positieve blik, motivatie en mijn ervaring de kansen op een nieuwe baan groot waren. Ze heeft mij echt meer zekerheid gegeven. Daar heb ik heel veel aan gehad.
Ook mijn werkcoach was heel positief over mijn kansen op de arbeidsmarkt. Allebei hadden ze heel veel waardering voor mijn aanpak en instelling.
En nu een nieuwe baan!
Dankzij het begeleidingstraject groeide mijn zelfvertrouwen. Ik leerde hoe ik mij het beste kan presenteren. Daarnaast kreeg ik tips voor een goed cv en leerde ik om onderdelen in mijn motivatiebrief nog sterker te verwoorden. En toen ging het snel.
Via de interne vacaturebank van de NS vond ik een vacature. De vacature stond alleen intern open maar als boventallige medewerker had ik een voorrangsstatus.
Op de dag dat de vacature live stond belde mijn werkcoach van de NS om mij te wijzen op deze vacature voor de baan, die volgens haar op mijn lijf geschreven is. Communicatief vaardig, representatief en kennis van verschillende talen. Ik heb direct gesolliciteerd. Zodra de brief de deur uit was vond ik het best spannend. Het is uit je handen en je bent afhankelijk van anderen.
Ik werd uitgenodigd voor het eerste gesprek. Miranda belde mij vóór het gesprek nog kort op om wat tips mee te geven. De diverse gesprekken die volgden waren met recruiters. Best spannend; er wordt veel van je gevraagd en je moet jezelf verkopen. Maar het is gelukt en per 1 april ben ik begonnen!
Wat zeg je tegen anderen die twijfelen over begeleiding naar ander werk?
Meteen doen! Je leert er altijd van, zelfs als je niet direct een baan vindt.
Een loopbaanconsultant luistert naar je verhaal, steunt je in een lastige tijd en helpt je om weer met een positieve blik naar de toekomst te kijken. Je moet het zelf doen, maar met deze begeleiding lukt het je.
Ik vind het zo knap dat een loopbaanconsultant het traject met weinig informatie ingaat en er zoveel uithaalt voor je. Ze duiken in je leven op het moment dat je een teleurstelling te verwerken hebt. Daarmee kunnen ze je zo goed helpen en het gevoel omkeren. Ik heb alleen maar positieve ervaringen met mensen die het beste met je voor hebben.
Of werk belangrijk voor mij is? Ja en nee. Ik heb in het leven geleerd om mij aan veel situaties aan te passen. Nu ben ik heel blij om weer aan het werk te kunnen gaan. Ik wil mijn eigen geld verdienen. Ook als dit minder zou zijn, dan nog wil ik aan de slag. Daar blijf ik voor vechten. En nu het gelukt is met een baan die ook nog op mijn lijf geschreven is, ben ik een heel gelukkig mens!